Grupy teatralne Korba I Pracownia

Mam nadzieję, że podobały Wam się historie opowiedziane przez aktorów lalkarzy.

W tym tygodniu zajrzymy do niedostępnych przeciętnemu widzowi miejsc w teatrze a mianowicie podziemi, magazynów, szwalni i garderób.

Zwiedzimy „sypialnię lalek” Wrocławskiego Teatru Lalek, „skarbiec” Białostockiego Teatru Lalek oraz piwnice teatralne w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.

Ale to nie koniec niespodzianek. Poznamy wietnamski teatr lalek na wodzie oraz Szczura Wędrownego,

który w kilku odcinkach miniserii Białostockiego Teatru Lalek pt: „Lalki o lalkach” opowie o różnych typach lalek.

W pierwszym odcinku o nim samym czyli lalce hybrydowej: stolikówce, pyskówce i lalce zmechanizowanej w jednym.

Grupa teatralna Rampa

Lalka kojarzy nam się raczej ze światem dziecięcym. Jednak nie należy zapominać, że obecnie większość teatrów lalek w Polsce ma w repertuarze przedstawienia dla dorosłych, o czym wie niestety tylko część osób chodzących do teatru – ze stratą dla obu stron.

Poniżej zapraszam do lektury ciekawego artykułu autorstwa H. Waszkiel „Teatr lalek dla dorosłych”. Zapraszam również na spektakl pt: „(A)pollonia” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, w którym aktorom, przyjmującym często monologowo-marionetkowy styl gry, towarzyszą naturalnych rozmiarów manekiny-dzieci. Jest to eklektyczna opowieść o ofierze i ofiarowaniu. Spektakl porusza problematykę odpowiedzialności za czyny i sensu ofiarnictwa. Materię literacką przedstawienia stanowią zarówno teksty antyczne – dramaty Ajschylosa i Eurypidesa, jak i dzieła najnowsze: twórczość Johna Maxwella Coetzeego i Hanny Krall czy kontrowersyjna powieść Łaskawe Jonathana Littella. Głośny spektakl Krzysztofa Warlikowskiego stał się tematem najpierw tekstów, a następnie debaty wybitnych humanistów: Joanny Tokarskiej-Bakir, Bronisława Świderskiego i Piotra Kłoczowskiego. Rozmowę, w której uczestniczył również sam reżyser, poprowadził dramaturg Nowego Teatru, Piotr Gruszczyński

Grupa śpiewacza Solowejko

W tym tygodniu proponuję Wam operę teatralną czyli spektakl muzyczny pt: „Orfeusz i Eurydyka” w reżyserii Mariusza Trelińskiego. Reżyser przenosi antyczną historię Orfeusza i Eurydyki we współczesne mury blokowiska; nie interesuje go wieloznaczność mitu, lecz osobisty wątek, który mógłby dotyczyć każdego. Wyprawa Orfeusza po ukochaną Eurydykę – mężczyzny, który, dodajmy, niewiele wie o życiu i miłości, nieprzygotowanego na utratę bliskiej osoby – staje się drogą w głąb siebie; jest próbą pogodzenia z bezradnością wobec śmierci.